گزارش کارگروه بهداشت و درمان کودکان کار (تابستان 96)

چند ماهی از آشناییم با انجمن گذشته بود که شرایط ناگوار کودکان کار رو درک کردم. وضعیت از اون چیزی که تصور می کردم، بدتر بود. کودکانی که از همه جا رونده شده اند. اوائل آشناییم با انجمن گمان می کردم غالب کودکان کار بی سرپرست هستند و به خاطر نبود سایه مهر و محبت والدین باید در شرایط بد خیابان کار کنند اما این تمام واقعیت نبود. تعداد زیادی از کودکان کار به دلیل فقر مجورند کارهای سخت و طاقت فرسا رو انجام بدن اما هستند کودکان کاری که به معنای واقعی کلمه مورد استسمار والدینشون قرار می گیرند یا به دلیل اعتیاد والدین یا رانده شده از کانون خانواده و عدم تعهد سرپرستشون باید کار کنند.

از طرفی تعداد زیادی از کودکان کار افغانی هستند. با وجود این که مهاجرین عزیز افغان سال ها است در ایران زندگی می کنند اما هنوز سازکار قانونی مناسبی برای پذیرش اونها وجود ندارد و در بسیاری از موارد حتی مهاجرین افغان از ابتدایی ترین نیازهاشون هم محروم هستند. متاسفانه جامعه ما هم رشد کافی رو در این مورد پیدا نکرد است.

حالا فقط باید چشمانمون رو برای چند لحظه ببندیم تا شرایط کودکان کاری که غالبا بین 6 تا 14 سال سن دارند رو با تمام وجود درک کنیم. کودکی که از طرف خانواده اصلا توجهی نمی بیند. از طرف دیگر به خاطر افغانی بودن جامعه نگاه بدی بهش دارد و در طول روز به خاطر سماجتش در فروش اقلامی ناچیز مورد بی احترامی، تحقیر و خشونت قرار می گیرد. به همین دلایل آینده تعداد قابل توجهی از کودکان کار به اعتیاد، کارتن خوابی، بزهکاری و جنایت کشیده می شود.

با دیدن این شرایط خیلی جاخوردم. از لایک ها و شعارهایی که قبلا می دادم خیلی خجالت کشیدم. از این که عادت کرده بودن فقط گزارش کارهای خوب دیگران رو بخونم احساس بدی داشتم. آیا اینها همه اون چیزی بود که یک فرد می تواند برای جامعه اش انجام بدهد؟!!

کارگروه درمان بعد از درک وضعیت وخیم و ناگوار کودکان کار فعالیتش رو شروع کرد. ابتدای کار با پیگیری های جزئی شروع شد اما بعد از شروع فاز اول طرح شناسایی به تعداد زیادی از کودکان کار برخوردیم که سال ها بود از درد و بیماری رنج می بردند. اولین مورد دختری به نام ذاکره بود. کودکی که انحراف چشم داشت و به دلیل روحیه حساسش دست به خودکشی هم زده بود. شادی بچه های انجمن با شنیدن خبر موفقیت آمیز بودن این عمل غیر قابل توصیف است.

با جلو رفتن طرح شناسایی پیگیری داوطلبین انجمن برای درمان کودکان کار بیشتر می شد. فقط چند هفته از طرح شناسایی گذشته بود که حدود 200 کودک شناسایی شدند. با همکاری گروه جهاد سلامت دانشگاه پزشکی اصفهان در تاریخ 21 تیر تونستیم برای 50 کودک کار و خانواده هاشون چکاپ کامل پزشکی رو داشته باشیم. وضعیت سلامت بسیاری از کودکان عزیزمون برای اولین بار بررسی شد. از ترمیم و کشیدن دندان تا متخصص قلب، چشم، داخلی و پزشکان مهربون دیگری که داوطلبانه برای محرومیت زدایی قدم جلو گذاشته بودند. این طرح پایش1 نام گرفت. پیگیری درمان کودکان کاری که در این طرح شرکت کرده بودند تا چند هفته ادامه داشت و آزمایش ها و ارجاعات زیادی داشتیم که همه توسط دوستان عزیزمون انجام گرفت.

اما اینها فقط شروع کار بود. وضعیت سلامت و بهداشت کودکان کار در پایین ترین سطح ممکن بود. دوشنبه 9 مرداد طرح پایش2 برگزار شد. معاینه دهان و دندان بیش از 60 کودک کار دختر و خانواده هاشون انجام گرفت. برای برخی از عزیزان دارو تجویز شد و تعداد از این عزیزان به متخصص ارجاع داده شدند.

علاوه بر این موارد در پایش 2 برای کودکان کار خمیردندان و مسواک تهیه شد و آموزش های بهداشت دهان و دندان رو یاد گرفتند.

کودکان کار ساعت زیادی از روز رو در شرایط بد آب هایی کار می کنند و به همین دلیل غالب این کودکان دلبند از مشکلات چشم رنج می برند. دکتر اولیا از پزشکان دلسوز و با دغدغه ای هستند که از طرح پایش 1 در کنار کودکان کار هستند و هر دوشنبه در بیمارستان فیض پذیرای کودکان کار هستند. در این مدت برای کودکان زیادی نسخه ها تهیه شد. و پیگیری های لازم برای اطمینان از سلامت چشمان کودکان گلمون انجام گرفت. درمواردی هم که نیاز به عینک بود با کمک شما عزیزان تهیه شد.

علاوه بر موارد گفته شده داوطلبین عزیز انجمن طلوع مهر و دوستی پیگیری های زیادی برای بهبود وضعیت سلامت و بهداشت کودکان کار انجام دادند. از همه پزشکان و مجموعه های که باهامون همکاری داشتند و وظیفه شناسانه آنچه در توان داشتند رو انجام دادند، تشکر می کنم. به امید روزی که شعار پایان کار؛ آغاز کودکی رنگ واقعیت رو ببیند.

نویسنده : مهرداد عسگری